Kay-Lynn

Wat begon als gebruik in het weekend tijdens haar leven op Aruba, veranderde in een dagelijkse verslaving en psychoses. Maar nu, terugkijkend, ziet Kay-Lynn vooral trots: “Ik ben er nog. Clean. En dat heb ik hier bij Zero&Sano geleerd.”

Toen Kay-Lynn vanuit Aruba naar Nederland verhuisde om te studeren, begon voor haar een nieuw hoofdstuk. Maar haar verhaal nam een andere wending. “Ik had de vrijheid, maar ook trauma's en onverwerkte dingen. Wat begon als recreatief middelengebruik veranderde al snel naar dagelijks gebruik,” vertelt ze. Binnen korte tijd was ze de grip op haar leven kwijt en kwam ze in een neerwaartse spiraal terecht. “Ik bleef in mijn bed liggen, sloot me van anderen af en uiteindelijk belandde ik in psychoses.”

Het was een moeilijk besluit, maar Kay-Lynn zette de stap naar hulp. Via een kliniek kwam ze bij Zero&Sano terecht, waar ze heeft geleerd om haar oude leven los te laten en opnieuw te beginnen. “Als je dingen loslaat, komt er altijd iets moois voor terug.”

Kay-Lynn beschrijft haar tijd bij Zero&Sano als levensveranderend. “Toen ik in Nederland kwam, was ik boos. Boos op de wereld, maar vooral op mezelf. Waarom moest ík verslaafd zijn?” Van de trauma’s en onverwerkte gebeurtenissen in het verleden heeft Kay-Lynn een muur gebouwd.  Maar bij Zero&Sano leerde ze die muur af te breken. “Ik mocht mezelf zijn. Hier leerde ik dat mijn emoties er mogen zijn. Dat ik belangrijk ben, ongeacht wat anderen daarvan vinden.”

Tegenwoordig woont Kay-Lynn zelfstandig in een appartement in de stad. Ze werkt nu op een plek waar ze gelukkig van wordt én blijft actief werken aan haar herstel. “De eerste maand alleen wonen was pittig. Het was ineens stil. Geen huisgenoten meer om mee te praten of die vroegen hoe het ging. Ik moest leren mensen te bellen en te zeggen: wil je even langskomen?”.

Het waren niet alleen het programma of de persoonlijke begeleiding die haar hielpen; het was de fellowship en de bewoners om haar heen. Tijdens haar verblijf verloor ze twee dierbare familieleden: haar oma en opa. Een zwaar en verdrietig verlies dat ze nooit dacht te kunnen dragen. Maar de steun die ze van de andere bewoners kreeg, gaf haar de kracht om door te gaan. “Ik ben er bovenop gekomen door de mensen om me heen. Ze zagen me, steunden me en lieten me inzien dat ik het waard ben.”

Op eigen benen

Tegenwoordig woont Kay-Lynn zelfstandig in een appartement in de stad. Ze werkt nu op een plek waar ze gelukkig van wordt én blijft actief werken aan haar herstel. “De eerste maand alleen wonen was pittig. Het was ineens stil. Geen huisgenoten meer om mee te praten of die vroegen hoe het ging. Ik moest leren mensen te bellen en te zeggen: wil je even langskomen?”.

Toch heeft Kay-Lynn haar draai gevonden. Ze blijft vasthouden aan wat ze bij Zero&Sano heeft geleerd. “Ik pas het elke dag toe. Vooral om voor mezelf op te komen. Dat was vroeger moeilijk, maar nu durf ik mijn grenzen aan te geven.” Ze vertelt hoe ze zelfs tijdens een werkoverleg voor haar eigen ideeën bleef staan, ondanks twijfels van anderen. “Ik heb geleerd dat mijn mening ertoe doet. Dat ik er mag zijn.”

Kay-Lynn wilt aan toekomstige bewoners laten weten: “Als je bang bent, doe het dan gewoon bang. Stap in je angsten en kom voor jezelf op. Hier leer je dat je emoties er mogen zijn. Dat jij er mag zijn. Ik ben niet te veel, ik ben niet te emotioneel. Ik ben gewoon Kay-Lynn. En dat is genoeg.”

Met trots kijkt ze terug op haar tijd bij Zero&Sano. “Het was leerzaam, confronterend, maar ook warm. Een plek waar ik heb geleerd los te laten, en dat maakt ruimte voor iets beters.”